(گاگوله؟!؟!؟!؟!)

بلاخره موفق شد.

دو شب پیش در حالی که مشغول تهیه شام بودم بابایی با یه هیجان فوق العاده ای صدام کرد تا برم و حرکت محمدسجاد رو ببینم. بله....

پسرما الان دو روزه که روی چهار دست و پاش راه می ره (گاگوله می کنه). البته هر وقت می خواد با سرعت به یه چیزی برسه ترجیح می ده سینه خیز خودشو برسونه به هدف. حالا دیگه همه خونه زیر پاهای کوچولوشه.

روزی چند بار گلدونای میز تلویزیونو میاره پایین. سبد وسایلشو خالی می کنه. دستگاه بخور رو دستکاری می کنه . از مبل بالا می ره و لپ تابمونو خاموش و روشن می کنه.

وقتی می رم توی آشپزخونه به جای اینکه گریه کنه ، سریع دنبالم راه میافته و میاد .

کشوهای لباس خودمون و خودشو باز و بسته می کنه .

شب ها وقتی بیدار می شه خودش بلند می شه و میاد سمت من تا آرومش کنم. (مجبور شدم براش مانع بذارم اطراف تشکش. آخه شب ها دائم باید بیدار می شدم و از قسمتهای مختلف اتاق برش می گردوندم سر جاش)

راستی یکی از نگرانی هام امروز برطرف شد. خدارو شکر محمدطه پیدا شد و برگشت به آغوش خونوادش.  هرشب به حال مادرش فکر می کردم و غصه می خوردم و دعا می کردم برای پیدا شدنش. خدایا شکرت.